Szardża, Sharjah, Ash-Shāriqah (arab. الشارجة) – emirat w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na Półwyspie Arabskim Powierzchnia 2590 km², 639 298 mieszkańców (2006), trzeci pod względem wielkości. Stolica Szardża. W skład miasta wchodzą także enklawy położone na terenie innych emiratów. Są to Kalba, Dibba al-Hisn i znany także filatelistycznie Khor Fakkan.
Emirat jest monarchią konstytucyjną rządzony od ok. 1727 przez ród Al Qasimi Od 1987 rządzi Sultan III ibn Muhammad Al-Qaisimi.. Emirat Szardży jest jedynym w którym przestrzegane jest ściśle prawo szariatu.
http://www.sharjahupdate.com/2015/03/sharjah-2015-census-announced/
Do roku 1963 emirat nie posiadał własnej placówki pocztowej. Listy były przesyłane do placówki pocztowej w Dubaju i stamtąd były ekspediowane. Najwcześniej znanym listem o którym wiemy na pewno, że jego nadawca mieszkał w Sharjah jest ten list przedstawiony poniżej.
Nadawca jak widać z adresu zamieszczonego na samej górze mieszkał w Sharjah. List otrzymał datownik poczty w Dubaju – 2 sierpień 1925 roku i dotarł do adresata mieszkającego w Bombaju już 13 sierpnia 1925 roku. Tempo jak widać bardzo dobre. Widnieje na nim znaczek poczty Indii brytyjskich o wartości 1 Anna.
Pomimo braku własnej placówki pocztowej część listów były odbieranych i wysyłanych z lotniska w Sharjah. Zostało ono uruchomione 1 października 1932 roku jako lotnisko postojowe na trasie Londyn – Indie. W związku z otwarciem nowego lotniska odbyło się kilka lotów w trakcie których przewieziono zostały specjalne przesyłki pocztowe. 
Jeden z takich listów widzimy powyżej. Pochodzi on z lotu na trasie Karaczi–Sharjah. Zachowało się jedynie 18 egzemplarzy listów z tego lotu.
Lotnisko to stanowiło bazę wojskową i obsługiwało brytyjskie lotnictwo wojskowe. Pomimo to na lotnisko zarówno wysyłano pocztę, czego przykładem jest ta kartka nadania 11.05.1940 roku przez obsługującego stację
radiową na lotnisku w Sharjah T. Allena, oraz kartka wysłana w 1950 roku a będąca potwierdzeniem nawiązania łączności radiowej,
jak i odbierano pocztę.
Ciekawym przykładem jest ten list wysłany z Nowej Zelandii i adresowany do przedstawiciela portu lotniczego w Sharjah już w grudniu 1932 roku.
List ten przez Bahrajn dotarł do Sharjah 15 grudnia 1932 roku co poświadcza datownik odbiorczy oraz stempel z napisem SHARJAH na odwrocie koperty.
Pierwsza placówka pocztowa z prawdziwego zdarzenia został otwarta w Sharjah dopiero 10 lipca 1963 roku. Tego też dnia pojawiły się pierwsze znaczki wydane przez brytyjską agencję pocztowa w Bahrajnie.
Podobnie jak w przypadku innego sąsiedniego emiratu – Ajmanu, tak i tutaj pierwsza seria jest imponująca, gdyż składa się z aż 21 znaczków. Waluta to nadal rupia. 1 rupia= 100 naja pansja. Także i datowniki stosowane od tego dnia oprócz daty dziennej mają także nazwę emiratu.
Następna emisja która pojawiła się bardzo szybko gdyż już 19 lipca 1963 roku miała już zmienioną walutę. Zamiast rupii walutą obowiązującą stał się rial.
Podobnie jak w przypadku innych emiratów, także i tutaj mieliśmy do czynienia z szaleńczą polityką emisyjną. Do roku 1972 wydano w emiracie ponad 1000 znaczków. Większość z nich nie jest katalogowana.
Oprócz znaczków Sharjahu pojawiły się także znaczki enklawy emiratu czyli miasta Khor Fakkan. W mieście tym w związku z budowa lotniska otwarta została 20 lutego 1965 roku placówka pocztowa. Już 20 marca tego roku pojawiają się pierwsze znaczki z nadrukiem Khor Fakkan a także datowniki.
Ocenia się że w latach 1965 – 1969 wydano w Khor Fakkan około 250 znaczków. Oczywiście nie miały one żadnego uzasadnienia pocztowego.
Pomimo iż od 1972 roku Sharjah stał się częścią Zjednoczonych Emiratów Arabskich to jednak aż do 1 stycznia 1973 roku poczta emiratu posługiwał się własnymi znaczkami. Dopiero od 1973 roku nastąpił kres tej niezwykle owocnej polityki emisyjnej.
Niniejszy tekst ukazał się w ramach naszego konkursu. Jest to jednocześnie ostatni tekst w pierwszej tegorocznej edycji konkursu.
